Dagverslag 16 november
door Daniel van Schoot
Na weer een goede overnachting in Hong Ngoc, ditmaal versie 1 in een suite, was er weer een ontbijt te nuttigen om daarna snel naar het Instruction Training in Material Science (ITIMS) te gaan op Hanoi technical university (HUT) te gaan. Eindelijk kan ik wel zeggen, aangezien Tuan al de hele tijd in Vietnam mee was en had geholpen en hij professor is aan ITIMS. Het was vandaag nog verder afgekoeld naar een graad of 17-19 met een windje waardoor het soms fris aanvoelde. De vietnamezen grepen deze gelegenheid dan ook aan om zich winters te kleden.
Onderweg naar HUT werd er nog gezongen aangezien ik jarig was. Eenmaal aangekomen kregen we een presentatie over het ontstaan van ITIMS en HUT, midden jarig 50. De HUT heeft veel connecties met het buitenland, waaronder met Nederland. Er wordt samengewerkt met de UT en de UvA. Tussendoor werd er een kopje koffie gedronken waarbij uitgebreid werd bijgepraat met aanwezige Vietnameze studenten die ook mee waren naar Halong Bay. Wat opviel naar aanleiding van de presentatie en gesprekken was dat de HUT wel vergelijkbaar was met de UT maar van een stukje lager niveau.
Terug in het lokaal hield Tuan een presentatie over zijn v akgebied; biochemie en het onderzoek dat zijn afdeling daarnaar doet. Er is ook nog een grote MEMS-poot maar die waren vergeten een presentatie te komen geven, zo gaat dat soms in Vietnam. Om bij te komen van dit alles werd een heerlijke lunch genoten in de mensa van de universiteit tussen de studenten. Tuan liet ons vervolgens de campus zien; de gebouwen zijn wat ouder dan op de UT maar er is ook veel nieuwbouw die er goed uit zag. In tegenstelling tot in Nederland is er in Vietnam voor universiteiten niet de mogelijkheid geld binnen te krijgen uit derde geldstromen (bedrijven). Daardoor is bv. de HUT geheel afhankelijk van de overheid en hebben ze minder budget te besteden.
De campus was erg mooi maar wat opviel is dat brommers en scooters vrijelijk over de campus mogen scheuren. Het eerste en enige ongeluk waargenomen ongeluk gebeurde toen we op weg waren naar het ITIMS; achter ons raakte twee brommers elkaar en vielen omver. Niemand raakte gewond. Frapant; in de wijde omtrek (zo’n 50 meter) waren geen andere brommers te bekennen… Eenmaal aangekomen bij het ITIMS-gebouw kregen we van een aantal studenten een rondleiding langs voorzieningen. Veel van de apparaten waren geschonken door de UT en bevatten dan nog veel Nederlandse tekst bij de bedieningsknoppen.
Na deze vermoeiende exercitie moest er uiteraard bijgekomen worden met een kopje thee dus dat gebeurde buiten. Tuan had een verassing voor ons; hij had speciale rood met witte FC TWENTE. (mind the dot!) laten maken! 29 stuks in totaal, nummers 1 tot en met 29. Lars bemachtigde nummer 1, de keeperstenue en ikzelf nummer 23, de Vietnamese leeftijd die ik vandaag heb bereikt (in Vietnam ben je 1 als je wordt geboren).
Deze shirtjes moesten natuurlijk gebruikt worden dus toogden we ons naar het stadion waar een match zou plaatsvinden tussen een wisselende selectie van zeven van ons tegen de medewerkers van ITIMS. Helaas waren zijn wat meer beoefend dan wij waardoor we een 5-3 nederlaag leden. Het was wel een mooie en sportieve wedstrijd.
Nu moest er nog even snel gegeten worden met de Vietnamezen in een Bia Hoi, waarbij de Vietnamezen het wel heel bont maakten door het op een keihard zuipen te zetten. Voor we naar het vliegveld vertrokken voor onze vlucht was er nog een indrukwekkend afscheid van Tom, Tuan en Xuan die zoveel voor ons hebben betekend. Om 12 uur eindigde de dag en zaten we in het vliegtuig richting Zuid Korea en was ik niet meer jarig.