Dagverslag 9 november
door Rick van Keken
Gisteravond na de nightsafari om 0:00 kwam iemand (Luuk) met het verschrikkelijke plan om nog een biertje te gaan drinken ook al zou de wekker om 7:00 weer gaan. Zo begon dus onze aftersafari en de zoektocht naar de vloeibare tijgers oftewel het plaatselijke Tigerbeer. Helaas is dit niet gelukt aangezien we in een tent eindigden waar dit specifieke bier op was, vandaar hebben we ons doel bijgesteld en king fisher besteld. Nadat onze fooi geweigerd werd en we dus maar wat extra’s hebben achtergelaten gingen we dan toch eindelijk slapen.
De volgende ochtend na een veel te vroege wekker, een verfrissende douche en een wederom uitstekend ontbijt gingen we met de bus richting SSMC, een bedrijf dat wafers maakt maar niet zelf ontwerpt. Er werken ong. 1215 mensen en ze hebben een cleanroom van 10.000m2.
Na een presentatie van het bedrijf gaf Lars een praatje over onze UNIVERSITEIT TWENTE. en onze studie. Na nog een praatje van een engelsman die in Nijmegen had gezeten en wat een wat technischer verhaal was waar ik jullie niet mee ga vervelen gingen we de cleanroom bezoeken.
Deze cleanroom was een klasse 100 met een inspectieruimte van klasse 1. Dit is een maat voor de hoeveelheid stofdeeltjes van een bepaalde grote binnen 1m3 lucht. Hoe lager hoe beter dus. Onze cleanroom bij Mesa+ heeft ter vergelijking klasse 10.000 met sommige plekken 1000.
Binnen deze cleanroom hadden ze ontzettend coole transportsystemen aan het plafond hangen waarop karretjes met wafers erin werden getransporteerd. Verder waren er heel veel (dezelfde) machines en veel productielijnen te zien. Op het eind werd er natuurlijk nog even een groepsfoto gemaakt in cleanroompakken waarna we gingen lunchen bij het bedrijf zelf ipv Pasir Ris park doordat het bezoek nogal was uitgelopen. Bij de lunch hebben we de grote baas nog even gezien en gesproken en heb ik bbq’ed stingray uitgeprobeerd.
Toen begon de busreis naar ASMI FEMS waar de meesten even een half uurtje slaap hebben ingehaald.
Bij het bedrijf dat machines maakt waarmee wafers en dergelijke gefabriceerd kunnen worden werden we ontvangen door een nederlander die daar werkte. Nadat hij en Lars weer een praatje hadden gehouden kregen we nog een praatje van een Singaporees over een van hun producten, een vertical furnace voor wafers. Deze eindigde met de mooie quote “Listen to your customers’ problems; their problems today are your dollars tomorrow!”.
Hierna werd de groep in tweeën gesplitst en kregen we eerst een ronleiding door de fabricagehal waar de onderdelen voor de producten werden gemaakt. Het hard van een WBer zou hier zeker sneller van gaan kloppen met de enorme apparaten waarmee aluminium werd gesneden, gebogen, gelaserd, geknipt etc.
Doordat we weer veel waren uitgelopen kregen we een versnelde tour door de assemblagehal, een cleanroom van klasse 10.000, waar het uiteindelijke product in elkaar werd gezet. Deze rondleiding werd ook door een nederlander gegeven waardoor we 2 van de 3 nederlanders in het bedrijf hebben ontmoet. Na nog wat laatste uitleg gingen we snel terug naar het hotel voordat de bus weg zou gaan.
Bij het hotel vielen we in groepjes uit elkaar die allemaal zelf wat te eten gingen zoeken. Wij namen de taxi naar de Singapore Flyer, ’s werelds hoogste reuzenrad van 165m hoog. Vanaf daar zochten we een restaurantje en begon onze queeste om onze resterende Singaporese dollars, ong. 100pp, er doorheen te jagen. Na een maaltijd van ramen een soort noodle soep, wat drinken/biertjes en 10 dollar lichter kwamen we erachter dat dit een onmogelijke opgave ging worden. Tijdens het eten hebben we waarschijnlijk de slechtst geacteerde soap ooit gekeken die gelukkig engels was ondertiteld zodat wij het ook konden volgen.
Na het eten hebben we nog even rondgelopen waarna ik samen met Maarten en Denick nog even bij het Paulaner Bräuhaus een biertje heb gedronken terwijl de rest doorliep. Hier hebben we nog net even kunnen genieten van wat life muziek van twee meisjes die zongen en op de gitaar speelden. Toen we weggingen kwam de serveerster naar ons toe met de mededeling dat het happy hour was en we nog een gratis biertje konden krijgen. Helaas moesten we toch echt gaan omdat we op tijd bij de Flyer moesten zijn die we gingen bezoeken. Voordat we dit aan drie verschillende serveersters hadden duidelijk gemaakt die er volgens mij nog steeds niks van begrijpen waren we alweer wat verder en moesten we ons flink haasten naar de flyer toe.
Om de flyer in te komen en allen studentenkorting te krijgen moesten we aantonen dat we studenten waren. Het was dus tijd om de studentenkaart tevoorschijn te halen. De mensen die die vergeten waren gebruikten een willekeurig ander kaartje of ‘leenden’ het kaartje van iemand anders die al geweest was. Uiteindelijk kwamen zelfs de begeleiders binnen met korting.
Daarna begon het 30 minuten durende tochtje naar het zichzelfbenoemde ‘dak van de wereld’ waar we een prachtig uitzicht hadden over de nachtelijke en indrukwekkende skyline van Singapore en waar dan ook menige foto’s zijn genomen. Nadat we na een eigenlijk te kort tochtje weer veilig op de grond stonden moesten we zelf maar zien wat we deden. Vrije tijd dus! en omdat het de laatste dag in Singapore was konden we natuurlijk niet direct terug naar het hotel.
Ik ben uiteindelijk met nog een paar bij een kroegje uitgekomen waar ze nog jazz, blues en oude rock draaiden. In dit kroegje gingen vele Singaporeanen los op de dansvloer met jaloersmakende dansmoves, het bleek dan ook een danscafe te zijn waar elke dag danslessen werden georganiseerd. Na een nadere inspectie bleek het tevens een evangelische kroeg te zijn waar teksten op de muur prijkten als “Let music show the way”. Ook hingen er een aantal tv’s waarop continue religieuze teksten en hele slechte (woord)grappen over het geloof voorbijkwamen. Een voorbeeld: “The best mathematical equation I have ever seen: 1 cross + 3 nails = 4given”.
Nadat we een tijdje mensjes hadden gekeken hebben we uiteindelijk met nog steeds teveel dollars op zak toch maar de taxi terug naar het hotel genomen waar de wekker alweer veel te vroeg om 6:00 gezet moest worden om het vliegtuig naar Hanoi, Vietnam te halen.