Dagverslag 15 november
door Bram Ton
Vandaag vertrekken we weer richting Hannoi. Half zeven ’s ochtends op om te Tai Chien op het Sundeck de boot. Helaas was er geen zon op het deck, maar een beetje grauw weer met drizzel en de temperatuur was ook flink gezakt. Dat er de dag ervoor een geïmproviseerde cantus was, was goed te merken door een groot aantal afwezigen. Na nieuwe energie op te hebben gedaan bij de Tai Chi was het tijd voor het ontbijt buffet. Bij dit ontbijt was er ook de mogelijkheid om pho bo te eten. Dit is het nationale ontbijt van de Viatnamezen, en is in principe gewoon een eenvoudige noedelsoep met een beetje vlees. Het vullende vermogen van pho bo is wel goed. Bij het ontbijt was weer duidelijk te merken dat lekkere koffie niet echt word gewardeerd, of ze hebben gewoon een vreemde smaak. Wat ze daar integen wel goed kunnen, en het geeft de zelfde euforische werking als koffie, is groene thee. Deze word te pas en te onpas gedronken en word geserveerd door talloze straattentjes.
Na het ontbijt hebben we een kano tocht gemaakt in Halong Bay, met tweepersoons kano’s. Deze tocht was eigenlijk voor gister in gepland, maar door het snelle donker worden toch maar uitgesteld tot vandaag. De kano tocht leidde ons naar een soort met water gevulde krater . Het midde van deze krater was bereikbaar met de kano via een soort natuurlijke tunnel. Om midden in de krater te zijn met je kano was toch wel een unieke ervaring, overal om je heen was je ingesloten door hoge rand van rots die uit het water rees.
Eenmaal terug van de kanotocht was het weer eens tijd om een groepsfoto te maken met onze Vietnamese gasten. Inmiddels hebben we all zo vaak een groepsfoto gemaakt dat het toch eneigzins vervelend begint te worden. Na de groepsfoto ha d de boot de haven van Halong Bay al bereikt, en werden we weer met het taxibootje weer aan land gezet, waar de bus netjes op ons wachte. Na een vijf minuten druurende bus reis kwamen we aan bij het restuarant voor het middageten. Deze maaltijd hoorde nog bij de boottocht en bestond dit keer weer uit een groot aantal gangen. We moesten deze maaltijd een beetje snel opeten zodat we weer op tijd in Hanoi zouden zijn. Echter het opeten van een tien gangen menu neemt toch al gauw weer ander half uur in beslag.
In de bus terug hebben we een hele voorlichting gehad over het massage onderdeel van het programma door Tom. Deze voorlichtingen was in het Nederlands en had als code woord kneedmachine voor massage. Dit zodat onze Vietnamese gasten niet zouden weten waar het over ging, op het onderwerp massage rust bij de Vietnamese vrouwen toch enigszins een taboe op. Na een busreis van zo’n vier uur was het toch zo ver, tijd voor de massage.
Het massage huis is verbonden aan het ziekenhuis en de masseuses worden daar ook opgeleid. Dit was wel een gerustelling. In tegen stelling van wat je zou verwachten van een massage oord werd je hier met een razend tempo door het programma geleid. Elke seconde treuzelend werd beantwoord met wat geschreeuw en veel handgebaren. Voor de daadwerkelijke massage wordt er nog een heel programma doorlopen. Je word eerst ontvangen met een kopje sterke gember thee, daarna moest men dekleren uit doen en kreeg je een uniforme onderbroek van het huis. Daarna werden we in halve tonnen gezet waar een schep anijs vloeistof in werd gegooid. Daarna een tijdje in een jacuzi bad, een Turks stoombad met een gember voeten bad en tot slot de sauna. Na dit ritueel moest er gedouched worden en kregen we een nieuwe onderbroek van het huis. De massage zelf was ook interessant. Het was woonderbaarlijk hoeveel kracht kleinde Vietnamezen van vijftig kilo in de armen en handen hadden zitten. Na de massage nog wat gember thee en een kom met dikke rijstesoep. Daarna nog met een heel ontspanen gevoel een hapje gegeten en een biertje gedronken.