Dagverslag 19 november
door Diederik Bos
Na een harde nacht op een matje in een hostel onderweg naar Daejeon kregen we Koreaans ontbijt: rijst met vellen gedroogd zeewier en enkele exotische groentes. Sommige van mijn tafelgenoten bleken dit heerlijk te vinden (Lars), waar anderen totaal genoeg hadden van alle rijst, rijst, rijst van de afgelopen dagen (Harm). Ikzelf vind het als ontbijt ook wel een beetje ver gaan.
Daarna weer lekker uren maken in de bus, en in Daejeon op bezoek bij KAIST: Korean advanced instutute for Science & Technology. Dat lijkt nogal op KIST dat we gisteren bezochten, maar in dit geval gaat het om een universiteit. Ze ontwikkelen er ook (het begint te vervelen) humanoid robots, en we hebben rond mogen kijken in de werkplaats waar ze onder andere de robot Hubo en Hubo 2 maken. Dat zijn leuke robotjes die kunnen lopen, zwaaien, handjeschudden etc. Er waren nog meer leuke robotuitvindingen, en de werkplaats was een ware speelplaats voor de Electrical Engineer.
Na een lunch met… rijst, zijn we nog bij het departement Electrical Engineering van KAIST geweest. Eigenlijk zouden we naar ETRI gaan (Electronics and Telecommunications Research Institute), maar die zeiden helaas af. Het was leuk om het gebouw van deze studenten eens te zien, maar eigenlijk hebben we er verder niet heel veel van het studenten- of studieleven meegemaakt.
Omdat dit laatste bezoek vrij kort was, hadden we ’s middags tijd over. Daarom zijn we nog naar het EXPO park van Daejeon geweest, gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1993.
Dat park was… leeg. We konden achtereenvolgens een privévoorstelling volgen in het IMAX theater, in een theater met bewegende stoelen, en in een 3D theater. Die voorstellingen stelden niet veel voor, maar we hebben ons toch wel vermaakt in het koude en wegens de winter half gesloten park.
Vanavond konden we vrij nemen, en Daejeon bekijken, of bier drinken, of fitnessen in het hotel, of een blog typen. Dat alles is dan ook allemaal gedaan.
====Indrukken van Zuid-Korea====
Een eerste opvallende ding aan Zuid-Korea is dat je er niks meer kan lezen. Met hun alfabet van tekentjes begrijp je echt alleen nog maar dat wat in het Engels staat vermeld.
Verder valt het te melden dat de Koreanen niet zo goed Engels spreken als we verwacht hadden, en minstens de helft van hen begrijpt simpele Engelse zinnen niet. Dat is soms lastig, maar we redden ons er wel mee.
Wat verder natuurlijk opvalt is de kou. Hoewel Zuid-Korea ongeveer ter hoogte ligt van zuid-Spanje, is het er momenteel kouder dan in Nederland. Gisterochtend had het 4 graden gevroren en kwamen we ijs tegen op meertjes.
Het eten hier is anders dan in Vietnam, hoewel het nog steeds voornamelijk rijst is (en soms noodles). In Vietnam kregen we vaak heel veel gangen na elkaar opgediend, met veel zeevoedsel. Hier is de traditionele manier van eten niet met het opdienen van gangen, maar staan er van tevoren al heel veel schaaltjes met allerlei ingrediënten klaar die samen met de rijst gegeten kunnen worden.
Bij veel traditionele restaurants moet je op de grond zitten aan een heel lage tafel. Ik (en met mij veel anderen) vind het eigenlijk ontzettend oncomfortabel om met een pak aan in een soort halve kleermakerszit met stokjes noodles te moeten slurpen.