Dagverslag 22 november
door Gerald Hoekstra
Veel te laat vertrokken van het hotel gingen we vandaag militair toeristisch doen. Onderweg naar de DMZ (zodra meer uitleg) begon Kim (onze Koreaanse reisgids) volslagen onverstaanbaar en keihard iedereen uit zijn slaap te houden door de geschiedenis van Noord en Zuid Korea uitgebreid op te reutelen. Luuk heeft de stoute schoenen aangetrokken door Kim te vertellen dat hij wellicht ook anders in de microfoon kan praten zodat hij misschien wel verstaanbaar is. Sindsdien is het nog niet beter geworden (en de slaap ook niet trouwens)…
In ieder geval: na ongeveer een anderhalf uur rijden kwamen we aan bij een militaire controle. Juist ja: vandaag bezochten we de grens tussen Noord en Zuid Korea. Een korte uitleg over dit gebied:
- De grens begint op Zuid Koreaans gebied met een strook militair terrein waar ongeveer het gehele Koreaanse leger is gestationeerd.
- Vervolgens 2 kilometer DeMilitarized Zone (DMZ) beheerd door de United Nations
- De landsgrens
- 2 kilometer DMZ
- Noord Korea
Eenmaal door de check gingen reden we door naar een uitkijkpunt. Hier konden we een groot gedeelte van kilometerslange hekwerken zien en dus ook Noord Korea… Spannend! Op dit uitkijkpunt was ook een ‘fotolijn’ geschilderd. Achter die fotolijn mocht je niet meer fotograferen, dit zorgde er dus voor dat je alleen Noord Korea vanaf de fotolijn kon zien en het Zuidelijke gedeelte van de grens afgedekt werkt door het muurtje dat de uitzichtplaats begrensde.
Na dit uitkijkpunt reden we door naar ‘Tunnel 3′: de derde tunnel door Zuid Korea gevonden die (wie spreekt de waarheid?) Noord Korea gegraven is. Deze tunnel kon je ook in door de interceptietunnel van Zuid Korea. Het was meteen duidelijk: die tunnel is NIET gemaakt voor Nederlanders. Ik was echt heel erg blij met de bouwhelm die we meekregen, want zonder dat stukje fijne technische vooruitgang had de helft van de groep in het ziekenhuis gelegen. De tunnel voerde tot 200m voor de landsgrens. Daar was het gebarricadeerd met prikkeldraad en stalen deuren.
Bij deze tunnel hoorde ook een museumpje met de hele geschiedenis van allerlei gebeurtenissen rondom de DMZ. Ook was er een fijn stukje propaganda film te zien van de Zuid Koreaanse regering.
Al met al een hele onwerkelijk ervaring om door de DMZ rond te lopen. Dat er gewoon nog zo’n gebied op aarde bestaat is heel raar. Zo’n militair gebied, de voelbare spanning tussen Noord en Zuid, de oorlogsmonumenten en geschiedenis die er te zien is in het veld, de hoeveelheid militair vertoon. Daarbij is Noord Korea 100% kaal van bomen omdat ze dat als brandhout gebruiken: het doet bijna Tolkien-achtig aan…
Vlak voor de militaire controle post op een brug tijdens de weg terug richting echt Zuid Koreaans grondgebied, werd opeens de grens gesloten, spijkermatten uitgelegd en de boel gebarricadeerd. Citaat Kim: “I really don’t know what is happening! I’m really scared!!!”. Het bleek slechts om een oefening te gaan, hoe snel de militairen de brug konden sluiten. Na een lunch en een klein beetje vrije tijd bij het Soja-bonen-festival (vraag mij niet waarom dat vlak bij de Noord Koreaanse grens was), reden we terug naar Seoul.
In Seoul aangekomen gingen we een koninklijk paleis bezoeken. Het begon met een wisseling van de wacht ceremonie, die eigenlijk al afgelopen was. Kim was volledig in zijn doen: want voor dit soort culture dingen is hij natuurlijk gids geworden. In sneltreinvaart leidde hij ons langs allerlei vertrekken, zalen en deed hij voor hoe er getoiletteerd werd door de koning. Het meest interessant was toch wel het ‘baby-room’: een soort tuinhuisje midden in een meertje en slechts één smalle brug verbonden met de oever dat uitsluitend gebruikt werkt door de koninklijke familie om te vrijen.
Het paleisbezoek werd afgesloten met een half uurtje museum. Hier is het de meeste mensen net gelukt om twee tentoonstellingen te bekijken, eentje over de gehele geschiedenis van Korea (van ~2000 voor Christus tot nu) en een tentoonstelling over iets wat ik niet meer weet. Een groot deel van de groep vond echt de koffiecorner ook een grondig bezoekje waard.
Eenmaal afgezet bij het hotel werden we weer afgezet door Wesley in ons eetgeld en vervolgens ging ieder zijn eigen weg…