Dagverslag 10 November
Door Marcel Wenting
De dag begon goed en wel om 5.30 niet 6.15 zoals aangegeven in de reisgids, tot veler teleurstelling. Gelukkig kon Wouter de stemming een beetje compenseren, doordat hij zijn paspoort wederom terug had, na deze in de bus achter te hebben gelaten. Dus om 6.45 vertrokken we naar het vliegveld in Singapore om naar Hanoi te vliegen.
Het vliegveld in Singapore bleek wederom een prettige plek om een paar uurtjes door te brengen, vooral als je nog dollars over hebt om te verbrassen. Dus was het na het inchecken tijd voor luxe koffie met brownies.
Hoewel niet iedereen zich geheel op zijn gemak voelde..
Kees om 8.13: “Ik ben nu al stijf”
De daarop volgende vlucht verliep soepel en snel dankzij het onboard entertainment system, dat ik gebruikte om mijn Vietnamees op te vijzelen. Hierdoor was ik aan het eind van de vlucht eindelijk in staat om tot tien te tellen. Het uitzicht tijdens de landing verraadde al een beetje wat ons te wachten stond in Vietnam. Naast de grote stad Hanoi was niets anders te zien dat enorme uitgestrekte weilanden, zover als je kon zien. Het vliegveld was dan ook geen vergelijk met de overdreven luxe van Singapore. Alhoewel ik graag het tapijt op de vloeren inruil voor het hebben van mensenrechten. De temperatuur was ook veel aangenamer, met name omdat de luchtvochtigheid een tiental procenten was afgenomen.
Voordat we Vietnam in mochten moest iedereen eerst een VISA krijgen, iets wat pijnlijk lang duurde. Wellicht had dit iets van doen met de mate van professionaliteit van het VISA kantoor. De kluis was bijvoorbeeld niets minder dan de achterzak van de “manager”. Uiteindelijk konden we na 1000 enorm slechte grappen van Luuk en Kees door de douane en waren we allemaal in Vietnam aangekomen.
In de aankomsthal stond onze begeleider Tom al op ons te wachten samen met Xuan, onze reisleidster. In de bus blijkt dat beide een aantal nuttige tips voor ons klaar hadden, maar het is moeilijk je aandacht erbij te houden als je voor het eerst door Vietnam rijdt.
First stop het museum of ethnicity, waar we een rondleiding krijgen van Xuan. Er zijn maar liefst 54 volken in Vietnam, maar nog steeds 86% is Viet. Na een tijdje rondlopen en wat inheemse huisjes kijken, besluiten een aantal briljante geesten dat het tijd is om de lokale cultuur te proeven. Het Hanoi bier smaakt prima. Helaas raakt het op en moeten we weer overstappen naar het al bekende Tiger bier, wat nog steeds niet slecht smaakt. Inmiddels begint Xuan zich al wat gemakkelijker te voelen in de groep. Dus als ze opmerkt dat Jethro een sapje neemt zegt ze hem \subtiel” dat sapjes voor baby’s zijn die een gladde huid willen hebben. Vervolgens komt Jildert onder schot en aangezien hij uit Friesland komt wordt hij meteen gelabeld als een minderheid. Verder blijkt in het Vietnamees Kees als Gaygay te worden uitgesproken, Ewout is Eva, Marco is Mr. Mako, Luuk wordt Look en Lars blijft vreemd genoeg Lars.
Omdat eten in Vietnam een constant gevecht is tegen bacteriën waarvan je
Tom: “uit je reet gaat pissen”
, beginnen we de eerste avond in een van de luxere restaurants van Hanoi. Het blijkt een bu_et te zijn, Vietnamese style. Naast het gewone noedels en rijst spul, kun je bijvoorbeeld ook schildpad of krokodil krijgen.
Op weg naar het hotel komen we pas echt in het centrum en worden onze ergste vrezen bevestigd. Het verkeer is een constante stroom van brommers bestuurd door mensen die nog nooit van verkeersregels hebben gehoord. Iedereen rijdt door als het kan en stopt alleen als uitwijken geen mogelijkheid meer is.
Het laatste stuk naar het hotel moeten we lopen, omdat de straten te smal zijn voor de bus. Gelukkig hebben we Tom die ons verzekerd dat alles goed gaat komen.
Tom: “Oversteken kan hier met je ogen dicht”
Ik gok dat niet iedereen / niemand er echter zoveel vertrouwen in had. Desondanks moesten we toch naar het hotel komen, dus met Tom voorop trotseerden wij het Vietnamese verkeer. Ook al is het in het begin niet prettig dat er brommers om je heen rijden op een halve meter afstand, waren we allemaal verbaast dat het totaal niet lastig was om over te steken.
Het hotel waar we de komende dagen verblijven heet Hong Ngoc 2 en is wederom van prima kwaliteit, hoewel het niet op kan tegen het Millenium.
Kortom weer een mooie reisdag met genoeg indrukken om weer een nachtje over te dromen.